نسترن توکّلی؛ سیامک صاحبی
دوره 2، شماره 2 ، مهر 1389
چکیده
در میان پسوندهای موجود در زبان فارسی، پسوند «ی» از قدرتی بی‌مانند برخورداراست: چه از حیث تنوّع گروههای اشتقاقی و چه از لحاظ تعداد مشتقاتی که می‌سازد. این پسوند، که سابقة آن به ایرانی باستان بازمی‌گردد، بسیار زایاست و بالاترین بسامد را در میان دیگر وندها دارد. ازهمین‌رو، جستار حاضر با اتّخاذ رویکردی ترازمانی، سابقة حضور وکاربردهای ...
بیشتر
در میان پسوندهای موجود در زبان فارسی، پسوند «ی» از قدرتی بی‌مانند برخورداراست: چه از حیث تنوّع گروههای اشتقاقی و چه از لحاظ تعداد مشتقاتی که می‌سازد. این پسوند، که سابقة آن به ایرانی باستان بازمی‌گردد، بسیار زایاست و بالاترین بسامد را در میان دیگر وندها دارد. ازهمین‌رو، جستار حاضر با اتّخاذ رویکردی ترازمانی، سابقة حضور وکاربردهای این پسوند در ایرانی باستان و نیز در زبانهای ایرانی میانة غربی را مورد بررسی قرارمیدهد و ضمن تجزیهوتحلیل دادهها، ساختارهای پسوند «ی» را به سه گروه ساختارهای اسمی، ساختارهای صفتی و ساختارهای قیدی تقسیممیسازد تا از این رهگذر به معرفی کاربرد‌های گوناگون این پسوند در فارسی نو پرداختهشود. نتیجهاین که کاربرد وزایایی پسوند «ی» در گذر زمان بهگونة چشمگیری افزایشپیداکردهاست، بهطوریکه امروزه در نقش پسوندی توسعهطلب ظاهرشده و در سطوح مختلف به حریم پسوندهای دیگر هجومبرده و آنها را به حاشیهراندهاست.
